Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Sint ista Graecorum; Venit ad extremum; Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Age, inquies, ista parva sunt.

Nam interdum nimis etiam novit, quippe qui testificetur ne
intellegere quidem se posse ubi sit aut quod sit ullum bonum
praeter illud, quod cibo et potione et aurium delectatione
et obscena voluptate capiatur.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Haeret in salebra.: Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Pollicetur certe.: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.
Negare non possum.: Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Bork: Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Stoici scilicet.: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Nihil sane.: Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Duo Reges: constructio interrete.

Urgent tamen et nihil remittunt. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Videsne quam sit magna dissensio? Quae contraria sunt his, malane? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quae contraria sunt his, malane? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Bork

Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero nonne tibi faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum honestumque sit, reliquarum rerum discrimen omne tollenti.