Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Quis est tam dissimile homini. Duo Reges: constructio interrete. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Quid censes in Latino fore?

Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.

Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; An hoc usque quaque, aliter in vita? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Dici enim nihil potest verius.
Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Nulla erit controversia.
Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Sed ita falsa sunt ea, quae consequuntur, ut illa, e quibus haec nata sunt, vera esse non possint.
At coluit ipse amicitias.

Reguli reiciendam;: At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Confecta res esset.: Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Itaque ad tempus ad Pisonem omnes.
Memini vero, inquam;: Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Audeo dicere, inquit. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Ego vero isti, inquam, permitto.

An id exploratum cuiquam potest esse, quo modo se hoc
habiturum sit corpus, non dico ad annum, sed ad vesperum?

At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit,
etiamne post mortem coletur?